In 1992 is de Verklaring van Kopenhagen opgesteld. De Wereldgezondheidsorganisatie nam fibromyalgie toen op in de International Statistical Classification of Diseases and related Health problems (ICD-10). Fibromyalgie wordt daarin in de ICD-10 omschreven als M79-0 Reumatiek, niet nader beschreven een van de vele zachte weefselstoornissen, die nergens anders zijn beschreven.
In 2007 is de verklaring aangepast. Fibromyalgie is officieel geclassificeerd als M-79-7. Fibromyalgie is een pijnlijke toestand die de gewrichten niet aantast en zich voornamelijk op de spieren concentreert. Fibromyalgie wordt omschreven als de meest voorkomende oorzaak van chronische algemene skeletspierpijn.
Vanaf mei 2019 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie fibromyalgie opgenomen in de International Statistical Classification of Diseases and related Health problems (ICD-11). Fibromyalgie wordt hier geclassificeerd onder MG-30.01, dat staat voor chronische pijn. Vanaf 2022 moet dit zijn aangepast in het Nederlandse zorgsysteem. Dit houdt in dat alleen de code voor het declareren van behandelingen veranderd. Nederland is alleen niet verplicht als een ICD wijzigt om dit aan te passen in de eigen wet- en regelgeving of vergoedingssystematiek.
Door de erkenning van de Wereldgezondheidsorganisatie is fibromyalgie in de meeste landen erkend, echter is dit in Nederland nog niet het geval. In Nederland wordt er gekeken naar de Nederlandse wetgeving. Daarom krijgen fibromyalgie patiënten niet voldoende acceptatie van artsen, verzekeringen, instanties enzovoort waardoor zij voor bepaalde voorzieningen niet in aanmerking komen.
Nederland zegt dat ze fibromyalgie erkennen als aandoening/ziekte. Maar in de praktijk voelen veel fibromyalgie patiënten zich niet begrepen. Ze krijgen vaak veel onbegrip over zich heen omdat fibromyalgie niet zichtbaar is en bij onderzoeken fibromyalgie niet kan worden aangetoond. Er wordt dan snel gezegd het zit tussen je oren.